رویکرد اسلامی- شیعی به صلح در روابط بین‌الملل

هدف این پژوهش در وهله اول بررسی مفهوم صلح و سازوکارهای دست‌یابی به آن از منظر رویکرد اسلامی به روابط بین‌الملل و به‌ویژه فقه شیعی و در وهله دوم مقایسه رویکرد اسلامی به صلح با دیدگاه‌هایی همچون رئالیسم و لیبرالیسم، مارکسیسم و نظریه‌های انتقادی در عرصه روابط بین‌الملل است. تمرکز اصلی این پژوهش بر فقه شیعی است، زیرا اعتقاد بر این است که این عنصر بینش‌های جدیدی به رویکرد اسلامی روابط بین‌الملل می‌بخشد که ضمن پویاتر کردن آن می‌تواند در بررسی مفاهیم اصلی روابط بین‌الملل ازجمله جنگ و صلح راهگشا باشد. سؤال اصلی که پژوهش تلاش دارد به آن پاسخ دهد، عبارت از این موضوع است که رویکرد اسلامی به صلح چگونه است؟ و فقه شیعی به چه صورتی باعث پویایی در رویکرد اسلامی به روابط بین‌الملل و به‌ویژه صلح می‌شود؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که رویکرد اسلامی در مقایسه با بیش‌تر رویکردهای مطرح در روابط بین‌الملل در نگاه خود به صلح به عواملی نظیر فرد، دولت و نظام بین‌الملل توجه می‌کند و بدین لحاظ می‌توان گفت که این رویکرد جامعیت بیش‌تری دارد. از طرف دیگر فقه شیعی از طریق ارائه تفسیرهای جدید، به‌ویژه در حوزه عقل و اجماع، در مقایسه با نگرش اهل سنت، باعث پویاتر شدن رویکرد اسلامی به موضوعات بین‌المللی ازجمله جنگ و صلح می‌شود. مستندات مربوط به این استدلال در متن اصلی مقاله آورده شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است